Tungstenturtle Poetry

Fia de an is a zuaspeis,
de aundan mengs ned,
s’kraut söba is weiß,
wobei s’rode zum wüd a geht.

Zum Wiaschtl kehrts dazua,
Brotwuascht, Käsekrainer,
wichtig is, es is gnua,
Frankfuata, Zigeina.

Mid speck und Kramet,
wos fia wachoidabeer steht,
ohne ders hoid ned geht,
wos glaub I a jeda versteht.

Bodenständig, gsund,
kehrts ind’hoamadkich dazua,
im beischl rends rund,
mei liaba bua.

Voasichtig muast sei,
wausnt geburtstog host,
wei gratuliert da ana ned glei,
hod a zeit bist sauerkraut kost.

Bist aubrendt deswegen,
weis scho wida vagessn,
dät I an bissn erwägn,
daun kaunst mim wiaschtla redn,

sonst sei hoid ned a so,
und woat a wengal zua,
ma gfreit sie jo do,
und a jeda hod sei rua.

Gschmackig is,
gsund sois sei
und das is ned vergiss,
trog I ma geburtstoge im Kalenda ei.

Ma hob I dercht wida vagessn, hod oba nu ka Sauerkraut gessn. Maßn ghobt