Tungstenturtle Poetry

Des mit der sun, des is a soch,
womit i mi zum österreicha moch.
Wei nie is recht wos duat,
amoi schwitzt in ihra gluad.

Daun is a woikn davoa, finsta auf amoi,
koid auf an dusch, waun a weg is da stroi.
Koid woam, schwitzn mogst im summa,
und de haßn zeitn, imma fria kuma.

Im März is de sun foi sche,
hod daun grod hoid kan schnee.
A Pullover, owa scho draußn sei,
ohne de blede schwitzarei.

Owa de sun de derf scho sei,
a waun de hitz is a plockerei.
Waun nochm Regen d’sun daun kimt,
und dass da daun glingt,

dast an Regenbogn siagst,
und aun sei Ende fliagst,
im Geist, wei i kau nua owi fliagn,
owa so an topf foi goid a gern kriagn.

Der glänzad daun in da sun recht fesch,
goa ned schlecht so a wengal käsch.
De sun is sonst jo a recht klass,
mocht a schene foab waun i guad aufpass.

Lost de pflaunzn wochsn,
de fressen daun die Ochsn,
und de keibü und de kia,
d’lampl, und d’sau oda a wia.

Oda ausn droaht kaunst a bier a mochn,
und sunst nu guade sochn,
made by sonnenkraft,
sicha a da opfisoft!

Wama duats uns, ihr kroft,
is wos des leben auf da wöt schofft,
oiso danke dass di gibt,
I gfrei mi scho owei waun ma si siagt.

Stroist jeden tog fia uns do owa,
ohne wenn und oba,
des nenn i hingobe fia de soch,
hackeln die gaunze woch.

Und wos dan wia do heruntn,
hin und wida san ma scho kuntn,
raunzn dama, zwoam, zkoid, zboid, zspad,
owa anders wuat uns jo oba fad.