Tungstenturtle Poetry


Jo wos sois scho sei d’kunst,
meiliwa wanna i des wissad,
fria homs gmant a gottesgunst,
de san heid oba meistns stad,

I fia mi deng ma sche muas sei,
owa wos is scho fia an jedn sche?
gwiss is d’kunst is frei,
möglichaweis beginnts bei da Idee.

Mid Kunst kaust hoid wos sogn,
ned owei direkt, sondern gschickt,
dau kau si a jeda fia sich frogn,
versteh is oda hods nu ned klickt,

jo meinasö ned ois is fia an jedn,
streidn kau ma a drüba,
oba fost gwiss is, ma kau drüba redn,
braucht ned owei goid und süba,

der oane sprüt foab an de waund,
I sitz do und schreib meine zeun,
da nexte mocht lecha in dei gwaund,
wida a aundra duad moin,

daun kimt nu d’musik dazua,
a gaunz a eigene gschicht,
gfeut am wos aundas in da frua,
am naumitog, oda waun da wiat hod zua.

Erlaubt is wos gfoid,
a jeda mog wos, find wos sche
Kunst kent ka jung und ka oid
modern, oidfadarisch, pasee

A freid sois mochn,
fia de leid do sei,
ma soi si gfrein oda lochn,
a grund zum nochdenkn obendrei.

Des is kunst fia mi,
a schene soch,
und wei I was es gfreit di,
der grund warum is moch.